The South Meraung Village

Başlık: South Meraung Shadows

Hareketli bir kasabadan ömür boyu süren arkadaşlar Agung ve Arip, topluluklarını çevreleyen yoğun ormanlarda rutin bir yürüyüş yapıyorlardı. Gün kahkaha ve macera heyecanıyla başladı, ancak güneş ufkun altına batarken, neşeli ruhları bilinmeyen tarafından test edildi.

Her zaman ikisinden daha cesur olan Agugn, daha az bilinen bir patikayı keşfetmeye karar verdi. "Bakalım bunun nereye gittiğini görelim, Arip!" Diye bağırdı, sesi ağaçların arasından yankılanıyordu. Arip, tereddüt etse de, arkadaşını kalınlaşan ormanlara kadar takip etti. Daha derine inerken, yol daha belirsiz hale geldi ve yakında Agugn kendini Arip'ten ayrıldı.

Panik, Agung'a çağırırken Arip için başladı, sesi ormanın ürkütücü sessizliği tarafından yutuldu. "Agung, neredesin?!" diye bağırdı, kalbi göğsüne çarptı. Yanıt gelmedi, sadece yaprakların hışırtısı ve rüzgarın uzak fısıltıları.

Saatler geçti ve Arip, yosun ve zaman aşınması altında zar zor okunaklı eski bir tabelaya tökezledi. "Güney Meraung köyü." Bir ürperti, bu terk edilmiş yer hakkındaki yerel efsaneleri hatırlarken omurgadan aşağı koştu - girenlerin bir daha asla görülmediği karanlık ruhlar tarafından lanetlenen bir köy.

Agung'u bulmaya kararlı olan Arip, köye doğru itti. Hava soğutuldu ve kalın bir sis harap yapıları sardı. Köy, terk edilmiş evler ve büyümüş yollarla zamanında donmuş görünüyordu. Arip sisden geçerken, zayıf kahkaha duydu - omurgasını aşağıya çeken ürpertici, doğal olmayan bir ses.

Aniden, sisden bir figür ortaya çıktı. Agung'du, ama bir şeyler kapalı. Gözleri içi boştu ve hareketleri yavaş ve kasıtlıydı. "Agung, benim, Arip!" Dışarı seslendi, ama Agug cevap vermedi. Bunun yerine, caddenin sonunda harap bir eve işaret etti.

İçeride Arip, eski eserler ve sembollerle dolu bir oda buldu. Merkezde bir kitap yatıyordu, sayfaları köyün laneti hakkında büyüler ve uyarılarla dolu. Arip, büyüyü kırmanın bir yolunu bulmayı umarak yüksek sesle okurken, oda sallanmaya başladı ve duvarlar kapanıyor gibiydi.

Dışarıda, Agug'un figürü değişmeye başladı, özellikleri tanınmayan bir şeye dönüştü. Arip, köyün başka bir ruh talep etmeye çalıştığını fark etti. Eldeki kitapla, sepetini okudu, sesi titriyor ama kararlı.

Zemin titredi ve sağır edici bir kükreme havayı doldurdu. Sis kalktı ve Agugn duyularına geri döndü, gözleri ışıklarını geri kazandı. "Arip, beni buldun," diye nefes aldı, onun üzerinde yıkama.

Birlikte, Güney Meraung köyünden kaçtılar, kitap Arip'in elleriyle sıkıca kavradı. Ormandan çıktıklarında, güneş doğmaya başladı, yollarına ışık tuttu. Karanlık bir gücün debriyajlarından dar bir şekilde kaçtıklarını biliyorlardı ve Güney Meraung'un efsaneleri sonsuza dek anılarını rahatsız edecekti.

Ama güvende davrandılar ve terör karşısında dövülen bağları her zamankinden daha güçlüydü.