Wolf Man en Hollywood's zoektocht om monsters weer relevant te maken

Dracula. Frankenstein's monster. De onzichtbare man. De mummie.

En natuurlijk de wolfman.

Deze iconische monsters zijn in de loop van de tijd geëvolueerd en aangepast, en tarten unieke interpretaties terwijl het consequent angstaanjagend publiek in verschillende generaties. Onlangs hebben we een nieuwe Dracula (in Nosferatu -vorm) van Robert Eggers gezien, Guillermo del Toro is een verse Frankenstein aan het maken, en nu biedt Writer-Director Leigh Whannell zijn interpretatie van The Wolf Man.

Maar hoe legt een filmmaker als Whannell de interesse van het moderne publiek vast in nog een andere weerwolffilm, vooral een gecentreerd op The Wolf Man? Meer in het algemeen, hoe maken deze filmmakers, zoals Whannell opmerkt, klassieke monsters beangstigend en herkenbaar in de huidige tijd?

Bereid je fakkels, wolfsbane en inzetten - en je vermogen om de metaforische diepten van monsterverhalen te interpreteren - omdat we whannell hebben geïnterviewd over de impact van klassieke monsterfilms op zijn werk, zijn benadering van het revitaliseren van geliefde wezens zoals de Wolf Man in 2025, en Waarom zou je opgewonden moeten zijn!